8:1  En dee däujgel aus de Shoa zeeja groot wia un haud nusht toom äten, roopt Jeezus ziene Jinja nö am un zäd too ent,

2  “Ekj ha Metleet aun de Shoa, wiels zee zenn nü met mie jebläwen fe dree Däujgel un han nusht toom äten.

3  “Un wan ekj ent hungrich waich shekj nö äare Hieza, woarren zee beshwiemen op dem Waich, dan wese zenn fon wiet auf jekömen.“

4  Dan auntwuaden ziene Jinja am, “Woo kaun eena dize Menschen toofräd stalen met Broot hia en de Wiltnis?“

5  Hee früach ent, “Woo fäl Bulkjes ha jie?“ Un zee zäden, „Zäwen.“

6  Un hee beföl de Shoa op de Iad döl too zeten. Un hee noom de zäwen Bulkjes un jeef dank, brüak dee un jeef dee nö ziene Jinja toom ferr ent zaten; un zee zaden dee ferr de Shoa.

7  Zee hauden uk un poa kjliene Fesh; un aus hee dee jezäajent haud, zäd hee zee zulen dee uk ferr ent zaten.

8  Un zee eeten un wiarren jefelt, un zee noomen zäwen groote Kjarrw äwajebläwne Broken op.

9  Nü dee waut jejäten hauden wiarren feeja düzent. Un hee shekjt ent waich.

10  Fuats stäch hee en det Boot nen met ziene Jinja, un kjeem nö de Jäajent fon Dalmanüta.

11  Dan kjeemen de Foarizäja un fongen aun met am too strieden, un zochten un Täkjen fon dem Himel fon am, om am too fezäkjen.

12  Öba hee zeft deep en zienem Jeist, un zäd, „Wuarom deit dit Jeneratsjoon un Täkjen zäkjen? Zecha, zaij ekj too jünt, kjeen Täkjen woat nö dit Jeneratsjoon jejäwt woarren.“

13  Un hee feleet ent, un stäch wade en det Boot nen, un feleet nö de aundre zied.

14  Nü de Jinja hauden fejäten Broot too nämen, un zee hauden nich meeja aus een Bulkje met ent en det Boot.

15  Dan femönd hee ent un zäd too ent, “Paust op, zeet jünt fäa fe det Häw fon de Foarizäja un det Häw fon Heröd.“

16  Un zee jrebelden mank zikj zelfst un zäden, „Daut es wiels wie kjeen Broot han.“

17  Öba Jeezus, wiels hee dit enworrt, zäd too ent, „Wuarom denkj jie daut daut es wiels jie kjeen Broot han? Fenäm jie noch nich un festönn uk nich? Es jün Hoat noch fehoadt?

18  “Wielt jie Üajgen han, zee jie nich? Un wielt jie Uarren han, hia jie nich? Un denkjt jünt daut nich?

19  “Aus ekj de fief Bulkjes brüak fe de fief düzent, woo fäl Kjarrw fol Bietakjis noom jie op?“ Zee zäden too am, „Twalw.“

20  “Uk, aus ekj de zäwen brüak fe de feeja düzent, woo fäl groote Kjarrw fol Broken noom jie op?“ Un zee zäden, „Zäwen.“

21  Un hee zäd too ent, „Woo es daut daut jie nich festönn?“

22  Dan kjeem hee nö Betzäda; un zee brochten un blinjen Maun nö am, un prachaden am, am auntooshiarren.

23  Un hee noom dem blinjen Maun bie de Haunt un leid am üt de Staut rüt. Un aus hee haud aun ziene Üajgen jespäajen un ziene Henj haud op am jedönn, früach hee am aus hee irrjentwaut zach.

24  Un hee kjikjt nop un zäd, „Ekj zee Menschen gönn, zoo aus Beem.”

25  Dan deed hee ziene Henj wada aun ziene Üajgen un müak am nop kjikjen. Un hee wia jeheelt un zoch kloa.

26  Dan shekt hee am waich nö zien Hüs un zäd, „Gö nich en de Staut nen, un zaij kjeenem en de Staut.“[1]

27  Nü Jeezus un ziene Jinja jinjen rüt nö de Städa fon Sesarieja Filipie; un op dem Waich früach hee ziene Jinja un zäd too ent, „Wäa zaijen Menschen daut ekj zen?”

28  Un zee auntwuaden, “Jehanes de Deepa; öba wese zaijen, Eelieja; un aundre, eena fon de Profeeten.”

29  Hee zäd too ent, „Öba wäa zaij jie daut ekj zen?” Peetrus auntwuad un zäd too am, „Dü best de Kjrist.“

30  Dan woarrnd hee ent strenj daut zee zulen kjeenem zaijen fon am.

31  Un hee fonk aun ent too liarren daut de Menschenzän must fäle Dinja lieden, un rütjestat woarren fon de Eltestash un Hauptpriesta un Shreftjeliade, un Doot jemäakt woarren, un nö dree Däujgel wada opstönn.

32  Hee räd dit Wuat efentlich. Un Peetrus noom am toozied un femönd am.

33  Un aus hee zikj haud omjedreit un nö ziene Jinja jekjikjt, femönd hee Peetrus un zäd, “Nem die hinja mie, Zötön! Dan dü jefst nich acht äwa de Dinja fon Got, öba de Dinja fon Mensch.

34  Aus hee haud de Menschen nö zikj zelfst jeroopt, uk met ziene Jinja, zäd hee too ent, „Wämema jankat mie too foljen, löt am zikj zelfst aufzaijen, un zien Kjriets op zikj nämen, un mie nö foljen.

35  “Dan wäa’ema wel zien Läwen raden woat daut feliarren, öba wäa’ema zien Läwen om mients haulwen un det Efangeliejum felist woat daut raden.

36  “Dan waut woat daut un Mensch loonn wan hee de gaunse Welt jewent, un ziene äjene Zeel felist?

37  “Ooda waut woat un Mensch en dem Tüsh jäwen fe ziene Zeel?

38  “Dan wäa’ema zikj shämt fon mie un miene Wiad en dit Eehezindjet un zindfolet Jeneratsjoon, fon däm woat de Menschenzän zikj uk shämen wan hee kjemt en zienem Föda ziene Harrlichkjeit met aul de heilje Enjeln.”

[1] NU-Taikst last Gö nich möl en de Staut nen.