9:1  Un hee zäd too ent, „Zecha, zaij ekj too jünt daut doa stönn wese hia waut nich woarren dem Doot shmaikjen bot zee det Gotesrikj zeenn kömen met Krauft.”

2  Nü nö zas Däujgel noom Jeezus Peetrus, Jakoobus un Jehanes, un leid ent op un hüajgen Boach nop, opoat bie anzelfst; un hee worrt fe’endat ferr ent.

3  Ziene Kjleeda worrden jlentsent, zeeja wit, zoo aus Shnee, zoo aus kjeen Wausha dee op Iaden kaun wit mäaken.

4  Un Eelieja wees op nö ent met Moozes, un zee räden met Jeezus.

5  Dan auntwuad Peetrus un zäd too Jeezus, „Rabie, daut es goot fe ons hia too zenn; un löt ons hia dree Selten mäaken: eene fe die, eene fe Moozes, un eene fe Eelieja”,

6  wiels hee wist nich waut too zaijen, dan zee wiarren zeeja angst.

7  Un ne Wolkj kjeem un jeef shauten äwa ent; un ne Stem kjeem üt de Wolkj rüt un zäd, „Dit es mien jeleewda Zän. Horrcht am!“

8  Platslich, aus zee zikj hauden rom jekjikjt, zajgen zee kjeenem meeja, öba bloos Jeezus met anzelfst.

9  Nü aus zee fon dem Boach rauf kjeemen, beföl hee ent daut zee zulen kjeenem de Dinja zaijen waut zee hauden jezeenn bot de Menschenzän wia opjestönn fon de Doodes.

10  Dan hilden zee dit Wuat fe zikj zelfst, un befrüajgen waut de Oparrstönunk fon de Doodes meend.

11  Un zee früajgen am un zäden, „Wuarom zaijen de Shreftjeliade daut Eelieja mot iasht kömen?“

12  Dan auntwuad hee un zäd too ent, „Eelieja mot werrkjlich iasht kömen un aule Dinja traichstalen. Un woo es daut jeshräwen wäajen dem Menschenzän, daut hee mot fäle Dinja lieden un met Fe’achtunk behaundelt woarren?

13  “Öba ekj zaij too jünt daut Eelieja es öl jekömen, un zee deeden too am wautema zee wulen, zoo aus daut jeshräwen es fon am.“

14  Un aus hee wia nö ziene Jinja jekömen, zach hee ne groote Shoa rom ent, un Shreftjeliade unjahilden zikj met ent.

15  Fuats, aus zee am zajgen, wiarren de Menschen aula zeeja jestaundt, un randen nö am om am too jreesen.

16  Un hee früach de Shreftjeliade, “Äwa waut unjahool jie jünt met ent?”

17  Dan auntwuad eena fon de Shoa un zäd, „Liara, ekj brocht die mienem zän, dee doa un stoma Jeist haft.

18  “Un wua’ema dee am aunjript, shmit dee am döl; hee shümt bie det Mül, gnorrsht met de Tän, un woat stiew. Un ekj räd met diene Jinja, daut zee am rüt shmieten zulen, öba zee kunn nich.“

19  Hee auntwuad am un zäd, „Ö ongloowshet Jeneratsjoon, woo lang zaul ekj met jünt zenn? Woo lang zaul ekj üthoolen met jünt? Brinjt am nö mie.”

20  Dan brochten zee am nö am. Un aus hee am zach, fuats kraumpt de Jeist am, un hee fol op de Iad un weeld, un shümd bie det Mül.

21  Dan früach hee zienem Föda, “Woo lang es dit öl jeworrden too am?” Un hee zäd, „Fon Kjintheit.“

22  “Un fäaken haft hee am beides en det Fia un en det Wöta jeshmäten om am too fedoawen. Öba wan dü kaust irrjent waut doonn, ha Metleet aun ons un halp ons.“

23  Jeezus zäd too am, „Wan dü kaust jleewen, aule Dinja zenn mäajlich too däm waut jleewt.“

24  De Föda too det Kjint shräch fuats üt un zäd met Trönn, „Harr, ekj jleew; halp dü mienem Ongloowen!“

25  Aus Jeezus zach daut de Menschen toop aunjerant kjeemen, femönd hee dem onreinen Jeist un zäd, „Doowa un Stoma Jeist, ekj beföl die, kom üt am rüt un gö nich meeja en am nen!“

26  Dan shräch de Jeist üt, kraumpt am zeeja, un kjeem üt am rüt. Un hee worrt aus un Dooden, zoo daut fäle zäden, „Hee es Doot.“

27  Öba Jeezus noom am bie de Haunt un hoof am op, un hee stunt op.

28  Un aus hee wia en det Hüs nen jekömen, früajgen ziene Jinja am priewautlich, „Wuarom ku wie däm nich rüt shmieten?“

29  Un hee zäd too ent, „Dize zorrt kaun derrch nusht rüt kömen aus derrch bäden un fausten.“[1]

30  Dan feleeten zee fon doa un jinjen derrch Galiläja, un hee wul nich daut irrjent eena daut weeten zul.

31  Dan hee liad ziene Jinja un zäd too ent, „De Menschenzän es ferödt en Menschen Henj nen, un zee woarren am Doot mäaken. Un nö däm daut zee am han Doot jemäakt woat hee aun dem dreden Dach opstönn.“

32  Öba zee festunden dize zaij nich, un wiarren angst am too fraujgen.

33  Dan kjeem hee nö Kaperna’um. Un aus hee en det Hüs wia früach hee ent, “Waut wia daut waut jie mank jünt zelfst unjahilden op dem Waich?“

34  Öba zee bleewen stel, dan op dem waich hauden zee derrch jerädt wäa fon ent wuad det jratste zenn.

35  Un hee zaut döl, roopt de Twalw, un zäd too ent, „Wan irrjentwäa felangt det iashte too zenn,  dee zaul de latsta fon aulem zenn un, un Deena fon aulem.“

36  Dan noom hee un kjlienet Kjint un zaut am en de Med fon ent. Un aus hee am haud en ziene Oams jenömen, zäd hee too ent,

37  “Wäa’ema eent fon dize kjliene Kjinja opnemt en mienem Nömen, nemt mie op; un wäa’ema mie opnemt, nemt nich mie op, öba däm dee mie shekjt.“

38  Nü Jehanes autwuad un zäd, „Liara, wie zajgen eenem waut ons nich folcht Diewels rüt shmieten en dienem Nömen, un wie febooden am wiels hee folcht ons nich.“

39  Öba Jeezus zäd, „Doot am nich febeeden, dan kjeena waut un Wunda deit en mienem Nömen kaun boolt nohäa shlaichtet räden fon mie.

40  “Dan dee wäa nich jäajen ons es, es aun onze zied.

41  Dan wäa’ema jünt un Kufel Wöta jeft en mienem Nömen, wiels jie too Kjristus jehiarren,[2] zecha, zaij ekj too jünt, hee woat äwa kjeen waich zienem Loon feliarren.

42  “Öba wäa’ema eent fon dize kjliene beleidicht, daut wuad bäta zenn fe am wan un Mälsteen worrt rom zien Jenekj jehungen, un hee worrt en de Zee jeshmäten.

43  “Wan diene Haunt die beleidicht, shnied dee auf. Daut es bäta fe die toom en det Läwen jelämt nen gönn aus toom twee Henj han un nö de Hal gönn, en det Fia nen waut niemöls woat ütjelasht woarren,

44  “wua ‘Äa Worrm nich stoaft, un det Fia nich üt jeit.’[3]

45  “Un wan dien Foot die beleidicht, shnied däm auf. Daut es bäta fe die jelämt en det Läwen nen too gönn, aus twee Feet too han un en de Hal nen jeshmäten woarren, en det Fia waut niemöls ütjelasht woat

46  “wua ‘Äa Worrm nich Doot jeit, un det Fia nich ütjelasht woat.’[4]

47  “Un wan dien Üajg die beleidicht, plekj daut üt. Daut wuad bäta zenn fe die toom en det Rikj nen gönn met een Üajg, leewa aus twee Üajgen han, un en det Halishe Fia nen jeshmäten woarren,

48  “wua ‘De Worrm nich Doot jeit, un det Fia nich ütjelasht woat.’ ^{Jez. 66:24}

49  “Dan jieda eena woat jezolten woarren met Fia,[5]

50  “Zolt es goot, öba wan det Zolt zienem Jeshmak felist, woo woash dü daut shmak jäwen? Hat Zolt en jünt zelfst, un hat Fräd met eenaunda.”

[1] NU-Taikst lat un fausten üt.

[2] M-Taikst last jäajen jünt es aun jüne zied.

[3] NU-Taikst lat dize Farrsht üt.

[4] NU-Taikst lat det latste Poat fon dize Farrsht üt un Farrsht 46 uk.

[5] NU-Taikst lat det äwaje fon dize Farrsht üt.