14:1  Dan kjikjt ekj, un zeetemöl, un Laum stunt op dem Boach Siejoon, un met am hundat un Feeja un fiatich düzent, waut zienem Föda zienem Nömen op äare Stiarrns hauden.

2  Un ekj hiad ne Stem fon dem Himel, zoo aus de Stem fon fäle Wöta, un zoo aus de Stem fon lüdet Jewita. Un ekj hiad det Jelüd fon Hoapspäla op äare Hoapen spälen.

3  Un dee zungen, aus wan det un niejet Leet wia ferr dem Troon, ferr de feeja läwenje Kjreejatüaren, un de Eltestash; un kjeena kun daut Leet liarren büta de hundat un feeja un fiatich düzent waut doa fon de Iad loosjekoft wiarren.

4  Dize zenn dee waut nich fe’onreinicht zenn met Früjes, dan zee zenn Junkmana. Dit zenn dee waut det Laum foljen wua’ema hee jeit. Dize wiarren loosjekoft[1] fon mank Menschen, un wiarren de iashte Frucht too Got un too det Laum.

5  Un en äa Mül wia kjeen Lest jefungen, dan dee zenn önen fäla ferr Got zienem Troon.[2]

6  Dan zach ekj noch een Enjel en de Med fon dem Himel fläjen, un dee haud det eewjet Eefanjeeliejum too prädjen too dee waut op de Iad wönn, too jieda Natsjoon, Staum, Tung, un Menschheit,

7  un zäden met ne lüde Stem, “Ferrcht Got un jäwt am Ia, dan de Stund fon zien Jerecht es jekömen; un bädt däm aun dee doa Himel un Iad, de Zee un de Wötasprinkjen müak.“

8  Un noch een Enjel foljd un zäd, “Babiloon[3] es jefolen, es jefolen, dee groote Staut, wiels zee müak aul de Natsjoonen dün met dem Wien fon dem Oaja fon äare Hüararie.“

9  Dan foljd un dreda Enjel ent un zäd met ne lüde Stem, “Wan irrjenteena det Beest aunbädt un zien Aufbilt, un nemt det Täkjen op zienem Stiarrn ooda op ziene Haunt,

10  “hee zelfst woat drinkjen fon dem Wien fon Got zienem Oaja, waut doa woat ütjegöten woarren en de fole Möt en det Kufel fon zienem Oaja. Hee woat jetüaleidt woarren met Fia un Shwäwelblit en de Toojäajent fon de heilje Enjeln un en de Toojäajent fon det Laum.

11  “Un det Rüak fon äa tüaleiden jeit nop fe’ema un fe’ema; un zee han kjeene Rü nich Dach ooda Nacht, dee waut det Beest un zien Aufbilt aunbäden, un wäa’ema dem Täkjen fon zienem Nömen nemt.”

12  Hia es de Jedult fon de Heilje; hia zenn dee waut Got ziene Jebooten hoolen un dem Gloowen aun Jeezus.

13  Dan hiad ekj ne Stem fon dem Himel too mie zaijen, „Shriew: ‘Jezäajent zenn de Doodes waut en dem Harrn  stoawen fon nü aun.’” “Jö,” zaicht de Jeist, “daut zee muchten rüjen fon äare Oabeiten, un äare Oabeiten foljen ent. „

14  Dan kjikjt ekj, un zeetemöl, ne wite Wolkj, un op de Wolkj zaut eena zoo aus de Menschenzän, un haud un goldnen Kroon op zienem Kop, un un shoapa Zäakjel en ziene Haunt.

15  Un noch een Enjel kjeem üt dem Tempel rüt, un shräch met ne lüde Stem too däm dee doa op de Wolkj zaut, dan de Eifst fon de Iad es riep.”

16  Un dee waut op de Wolkj zaut heiwd zien Zäakjel op de Iad, un de Iad wia je’eifst.

17  Dan kjeem noch een Enjel üt dem Tempel rüt waut en dem Himel es; hee haud uk un shoapen Zäakjel.

18  Un noch een Enjel kjeem rüt fon dem Aultoa, dee haud Krauft äwa Fia, un hee shräch met ne lüde Stem too däm waut det shoapet Zäakjel haud un zäd, “Heiw dien Zäakjel un zaumel de Bonzels fon de Wienranken fon de Iad, dan äare Wiendrüwen zenn gauns riep.”

19  Un de Enjel heiwd zien Zäakjel en de Iad un zaumeld de Wienranken fon de Iad, un shmeet dee en de groote Wienpras fon Got zienem Oaja.

20  Un de Wienpras wia jetraumpelt büta de Staut, un Bloot kjeem üt de Wienpras, bot de Piad äare Jebets, fe een düzent un zas hundat Stadiejen.

[1] M Taikt last bie Jeezus.

[2] NU un M Taiksten löten ferr dem Troon fon Got üt.

[3] NU-Taikst last Babiloon de groote es jefaulen, es jefaulen waut haft jemäakt; M-Taikst last Babiloon de groote es jefaulen. Zee haft jemäakt.