21:1  Nü ekj zach un niejen Himel un ne nieje Iad, de iashta Himel un de iashte Iad wiarren feshwungen. Un doa wia kjeene Zee meeja.

2  Dan ekj, Jehanes,[1] zach de heilje Staut, de Nieje Jerüzalem, rauf kömen üt dem Himel fon Got, reed jemäakt aus ne Brüt ütjestraumt fe äarem Maun.

3  Un ekj hiad ne Stem fon dem Himel zaijen, “Zeetemöl, det Selt fon Got es met Menschen, un hee woat met ent wönn, un zee woarren ziene Menschen zenn. Got zelfst woat met ent zenn un woat äa Got zenn.

4  “Un Got woat jieda Trön fon äare Üajgen weshen; doa woat kjeen Doot meeja zenn, kjeen Triebzaul,  kjeen hielen. Doa woarren kjeene Weedäujgel meeja zenn, dan de fäaje Dinja zenn feshwungen.”

5  Dee dan, waut op dem Troon zaut zäd, “Zeetemöl, ekj mäak aule Dinja nie.” Un hee zäd too mie,  „Shriew, dan dize Wiad zenn Woa un Trü.“

6  Un hee zäd too mie, “Daut es jedönn! Ekj zen de Alfa un de Ömäga, de Aunfank un det Enj. Ekj woa fon dem Sprinkj fon det Wöta fon det Läwen frie jäwen nö däm waut doa darrsht.

7  “Dee waut äwasteit woat aule Dinja oawen,[2] un ekj woa zien Got zenn un hee woat mien Zan zenn.

8  “Öba de Forrchtfole, Onjleewende, Jreilje, Merrda, Hüara, Zaubra, Jetsendeena, un aule Läajna woarren äa Poat han en de Zee waut met Fia un Shwäwelblit brent, waut doa de tweeda Doot es.”

9  Dan eena fon de Enjeln waut de zäwen Komkjes met de zäwen latste Pläujgen haud kjeem nö mie un räd met mie un zäd, „Kom, ekj woa die de Brüt wiezen, det Laum ziene Frü.“[3]

10  Un hee drüach mie waich en dem Jeist nö un grooten un hüajgen Boach, un wees mie de groote Staut, de heilje Jerüzalem, rauf kömen üt dem Himel rüt fon Got,

11  un dee haud de Harrlichkjeit fon Got. Äa Licht wia zoo aus un kjestlicha Steen, zoo aus un Jaspies Steen, Kloa aus Kriestal.

12  Zee haud uk ne groote, hüajge Waunt met twalw Haikjen, un twalw Enjeln bie de Haikjen, un Nömes jeshräwen op dee, waut de Nömes fon de twalw Stam fon de Kjinja fon Iesra’eel zenn:

13  dree Haikjen en dem Oosten, dree Haikjen en dem Nüaden, dree Haikjen en dem Ziedon, dree Haikjen en dem Wasten.

14  Nü de Waunt fon de Staut haud twalw Jrind, un op dee de Nömes fon de twalw Aposteln fon det Laum.

15  Un dee waut met mie räd haud un goldnet Rua toom de Staut mäten, äare Haikjen un äare Waunt.

16  De Staut wia en dem feejakaunt ütjelaicht; de lengd wia zoo groot aus de breed. Un hee maut de Staut met det Rua: twalw düzent Stadiejen. De lengd, de breed, un de hecht zenn äwarein.

17  Dan maut hee de Waunt: een hundat un feeja un fiatich Kjübeten, nö de möt fon un Mensch nö,

18  Det Jebü fon de Waunt wia fon Jaspies; un de Staut wia fon reinet Golt, zoo kloa aus Glaus.

19  De Gruntläujg fon de Waunt fon de Staut wia ütjestraumt met aule zorrten kjestilche Steena: de iashta Grunt wia fon Jaspies, de tweeda fon Safiar, de dreda fon Shalsedon, de fiada fon Smaragd,

20  de fefta fon Sarrdoniks, de zasta fon Sarrdes, de zäwenda fon Kriesoliet, de achta fon Berril, de näajenda fon Töpaz, de tianda fon Kriesöpras, de alwda fon Haijasint, de twalwda fon Ametist.

21  De Twalw Haikjen wiarren twalw Parrlen: jieda eenzeljet Haikj wia fon eene Parrl. Un de Gaus fon de Staut wia reinet Golt, zoo aus kloaret Glaus.

22  Öba ekj zach kjeen Temple doa benen, dan de Harr Got Aulmechtich, un det Laum zenn de Temple.

23  De Staut haud kjeen noot aun de Zon ooda de Mön toom doa benen shienn, dan de Harrlichkjeit fon Got dacht dee op. Det Laum es äat Licht.

24  Un de Natsjoonen fon dee waut jeradt zenn[4] woarren en äat Licht gönn, un de Kjenichs fon de Iad brinjen äare Harrlichkjeit un Ia doa nen.[5]

25  Äare Haikjen woarren äwaheipt nich too jemäakt dem Dach äwa; doa woat kjeene Nacht zenn.

26  Un dee woarren de Harrlichkjeit un de Ia fon de Natsjoonen doa nen brinjen.[6]

27  Öba doa woat äwa kjeen waich irrjent waut nen kömen waut fe’onreinicht, ooda un Jreil fe’uazäakt  ooda un Läj, öba bloos dee waut en det Laum zien Läwesbüak jeshräwen zenn.

[1] NU un M Taiksten löten Jehanes üt.

[2] M-Text last äwatseit, ekj woa am dize Dinja jäwen.

[3] M-Taikst last ekj woa die de Frü wiezen, det Laum ziene Brüt.

[4] NU un M Taiksten löten dee waut jeradt zenn üt.

[5] M-Taikst last de Harrlichkjeit un Ia fon de Natsjoonen nö am.

[6] M Taikst laicht bie daut zee mäajen nen gönn.