13:1  Löt jieda Zeel de rejiarrende Machtraicht unjadönn zenn. Dan doa es kjeene Machtraicht büta fon Got, un de Be’aumpte waut zenn, zenn jestalt bie Got.

2  Doawäajens wäa’ema jäajen de Machtraicht steit, steit jäajen de Orrdnunk fon Got, un dee waut jäajenaunstönn brinjen Jerecht op zikjzelfst.

3  Dan de Harrsha zen nich engstlich too goode Woakjen, öba too shlaichte. West dü önen Angst zen fon de Machtraicht? Doo waut goot es, un dü woasht jelöwt woarren fon dem nämeljen.

4  Dan hee es Got zienem Deena too jünt fe goot. Öba wan jie shlaichted doonn, ziet angst; dan hee draicht det Shwiat nich emzonst; dan hee es Got zienem Deena, un Racheewa toom Oaja op däm laijen waut doa shlaichtet eewt.

5  Doawäajens mot jie unjadönn zen, nich bloos wäajen Oaja öba uk om Jewesens haulwen.

6  Dan wäajen dit töl jie uk Taks, dan zee zen Got ziene Deena waut too aule Tiet zorrjen nö kriakt dit Dinkj.

7   Jäwt Doawäajens too aule waut ent shuldich es: Taks too wäm Taks shuldich es, Enköm too wäm Enköm shuldich es, Forrcht too wäm Forrcht,  Ia too wäm Ia.

8  Ziet kjeenem irrjent waut shuldich büta eena dem aundrem too leewen, dan dee waut un aundrem leewt haft det Jezats errfelt.

9  Dan, “Dü zaust nich de Eehezind begönn,” “Dü zaust nich merrderrn ,” “[1]“ Dü zaust nich  stälen,” „Dü zaust nich faulshet Seichnis dräujgen, dü zaust nich Aufjenstich zen,” ^{2 Mo 20:13-15,17 5 Mo 5:17-19,21}  un wan doa irrjent un aundret Jeboot es, aules kaun toopjetalt en dize Zaij, nämlich, „Dü zaust dienem Nöba leewen zoo aus die zelfst.“ ^{3 Mo Le 19:18}

10  Leew deit Kjeen shöden too zienem Nöba; Doawäajens es Leew de errfelunk fon det Jezats.

11   Un doot dit, wiels wie weeten de Tiet, daut daut nü hüach Tiet es optoowaikjen fon dem Shlöp; dan nü es onze Radunk nöra aus don aus wie en dem iashten jleewden.

12  De Nacht es wiet febie, de Dach es too Haunt. Doawäajens löt ons de Woakjen fon Diestanis auf shmieten, un löt ons det Jewäa fon Licht auntraikjen.

13  Löt ons netiadlich waundeln, zoo aus en dem Dach, nich en Nachtjeshwien un Züpen, nich en onmoralishe Zind un Menschenlost, nich en Striedichkjeiten un Aufgonst.

14  Öba traikt dem Harrn Jeezus Kjristus aun, un mäakt nich fäaröt fe det Fleesh, de Losten too errfelen.

[1] NU-Taikst lat üt “Dü zaust nich faulshet Seichnis dräujgen.”