3:1  Errmön ent de Harrsha un Machtraichtje unjadönen too zenn, toom jehoorrzom zenn, toom reed zenn fe jieda goodet Woakj,

2  toom kjeenem lasterrn, toom frädlich zenn, zaunftmütich, un deemüt wiezen too aule Menschen.

3  Dan wie zelfst wiarren eenmöl uk Onwisent, Onjehoorzom, Feleidt, un deenden feshiednichste Losten un Plezhiarren.

4  Öba aus de Leeftölichkjeit un de Leew fon Got ons Heilaunt aunsheen too Mensch,

5  nich derrch Woakjen fon Jeraichtichkjeiten waut wie jedönen han, öba nö ziene Errboarrmunk nö rad hee ons derrch det waushen fon de Wädajeburrt un de Errniejunk fon dem Heiljen Jeist,

6  wäm hee ütgoot äwaflisent op ons derrch Jeezus Kjristus onzem Heilaunt,

7  daut wiels wie wiarren jeraichtfoadicht derrch ziene Jnöd wie zulen Oawen woarren nö de Höpninj fon det eewjet Läwen nö.

8  Dit es ne trüje Zaij, un ekj wel han daut dü dize Dinja zaust ema bestädjen, daut dee waut en Got jejleewt han zulen zorrjfol zenn goode Woakjen optoohoolen. Dize Dinja zenn goot un fedeenstlich too Menschen.

9  Öba bliew waich fon ladje Striedfräujgen, Jeneratsjoonen, Striedarie, un Sträwungen äwa det Jezats; dan dee zenn onfedeenstlich un nutsloos.

10  Un ferietenda Mensch, nö de iashte un tweede Femönunk, zat rüt,

11  wiels jie weeten daut Zoona fedreit es un zindicht, wiels hee es zelfst fedaumt.

12  Wan ekj Arrtemus shekj nö jünt, ooda Tikiekus, zie flietich nö mie too kömen bie Nikopolis, dan ekj zen entsheiden de Winta doa too bliewen.

13  Shekj Zenas dem Öfköt un Apolus op äare Reiz met böz, daut zee muchten aun nusht korrt zenn.

14  Un löt onze uk liarren goode Woakjen op too hoolen, toom uzhende Nooten felen, daut zee muchten Fruchboa zenn.

15  Aule waut met mie zenn jreesen die. Jrees dee waut ons leewen en dem Gloowen. Jnöd zie met jünt aula. Amen. (Dis Breef wia jeshräwen nö Tietus, be’aumt de iashta Äwazechta fon de Kjoakj fon de Kjrietan, fon Nikopolis fon Masedöniejan.)